δαιμονίως
From LSJ
μηδέν' ὀλβίζειν, πρὶν ἂν τέρμα τοῦ βίου περάσῃ μηδὲν ἀλγεινὸν παθών → Count no man blessed 'til he's passed the endpoint of his life without grievous suffering. (Sophocles, King Oedipus 1529f.)
French (Bailly abrégé)
adv.
1 par la puissance divine ; δαιμονιώτατα θνῄσκει XÉN il meurt visiblement de la main des dieux;
2 d'une façon extraordinaire, merveilleusement, étrangement.
Greek Monolingual
επίρρ.
βλ. δαιμόνιος..
Russian (Dvoretsky)
δαιμονίως:
1) божеским определением, по воле божества (οὐκ ἀνθρωπίνως, ἀλλὰ δ. Aeschin.);
2) необыкновенно, поразительно, чрезвычайно (ἐπιθυμεῖν ποιεῖν τι Arph.; δ. φιλότιμος Plut.): δαιμονιώτατα ἀποθνήσκειν Xen. умереть крайне загадочной смертью.
Spanish
enormemente, extrañamente, extraordinariamente, frenéticamente, providencialmente
