δμήτειρα
ὁ ναύτης ὁ ἐν τῇ νηῒ μένων βούλεται τοὺς τέτταρας φίλους ἰδεῖν → the sailor staying on the ship wants to see his four friends
German (Pape)
[Seite 650] ἡ, Bezwingerin, entstanden aus δμητέρια, fem. von δμητήρ; Homer einmal, Iliad. 14, 259 εἰ μὴ νὺξ δμήτειρα θεῶν ἐσάωσε καὶ ἀνδρῶν, nach Scholl. Didym. Zenodot u. Aristophanes μήτειρα, Porphyrius Scholl. Iliad 8, 1 p. 216 a 45 εἰ μὴ νὺξ δὴ μήτηρ τε θεῶν ἐσάωσε καὶ ἀνδρῶν.
French (Bailly abrégé)
ας;
adj. f.
qui dompte, qui maîtrise.
Étymologie: δαμάω.
English (Autenrieth)
(δάμνημι): subduer; νύξ, Il. 14.259†.
Russian (Dvoretsky)
δμήτειρα: ἡ укротительница, победительница (νὺξ δ. θεῶν Hom.).
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
• Alolema(s): δᾰμάτειρα [-ᾰ-] Call.Fr.267, AP 11.403 (Luc.)
epít. de diosas o personif. fem. domadora c. gen. Νὺξ δ. θεῶν ... καὶ ἀνδρῶν Il.14.259, Nonn.D.35.277, δ. λιμοῦ prob. de una diosa, Call.l.c.
• fig. de la enfermedad de la gota θεά, μούνη πλούτου δαμάτειρα AP l.c., χοὸς δ. = domadora del (humano) polvo de la preocupación por el infierno, Gr.Naz.M.37.1380.
