attributio
Γνῶμαι δ' ἀμείνους εἰσὶ τῶν γεραιτέρων → Consilia tutiora sunt, quae dant senes → Die Ansichten der Alten haben größren Wert
Latin > English
attributio attributionis N F :: assignment of debt; one's destined lot; grant; attribution; predicate attribute
Latin > English (Lewis & Short)
attrĭbūtĭo: (adt-), ōnis, f. attribuo.
I The assignment of a money-debt (cf. attribuo, I.).
A Lit.: de attributione conficies, Cic. Fam. 16, 24; id. Att. 15, 13, 5; so id. ib. 16, 1 and 3.—
B Trop.: Graeci Fatum ... Νέμεσιν vocant, quod unicuique attributio sua sit adscripta, i. e. his fate is meted out, App. de Mund. p. 754.—
II In gram., a predicate, attribute, = attributum ex his etiam attributionibus: sacer an profanus, publicus an privatus, etc., Cic. Inv. 1, 26, 38.
Latin > German (Georges)
attribūtio (adtribūtio), ōnis, f. (attribuo), I) (v. attribuo no. I, B, 2) als t. t. der Geschäftsspr. = die Anweisung einer Geldschuld, die Assignation, de attributione conficies, Cic.: maxime autem me angit ratio reliquorum meorum (Berechnung meiner Rückstände), quae, quamquam explicata sunt, tamen, et quod Dolabellae nomen in iis et (in) attributione mihi nomina ignota (u. in der Anweisung [an seine Schuldner] mir unbekannte Namen sind), conturbor, Cic.: attributionem facere, Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 42. – II) (v. attribuo no. II, B, 1) als rhetor. t. t. = die einer Person od. Sache nebenbei zukommende Eigenschaft, ein Nebenumstand, ea opportunitas (loci) quaeritur... ex his etiam attributionibus: sacer an profanus, publicus an privatus, alienus an ipsius, de quo agitur, locus sit aut fuerit, Cic. de inv. 1, 38: u. so ibid. 2, 42 (Plur.).
Latin > Chinese
attributio, onis. f. :: pecuniae 定供奉銀。Attributiones 態。外情。
