προσχαίνω
From LSJ
ἀκμὴ οὐδὲ ἔχει γενέσεως ὑπόστασιν καθ' ἑαυτήν → the culmination has no power of originating by itself
German (Pape)
[Seite 787] (s. χαίνω), angähnen, mit weit geöffnetem Munde angaffen, anstaunen, u. übertr.; μηδὲ χαμαιπετὲς βόαμα προσχάνῃς ἐμοί, Aesch. Ag. 894, (mit weit geöffnetem Munde, d. i.) laut zurufen; παντὶ τῷ λεγομένῳ προσκεχηνέναι παιδικῶς, Pol. 4, 42, 7, anstaunen. – Begierig wonach sein, τινί, Sp.
French (Bailly abrégé)
f. προσχανοῦμαι, pf. προσκέχηνα, au sens d’un prés.
lancer à pleine bouche : βόαμά τινι ESCHL un cri vers qqn.
Étymologie: πρός, χαίνω.
