ὑποκλίνω

English (LSJ)

[ῑ],

   A bend under or in subjection to, γόνυ τινί Nonn.D.15.124: but usu. in Pass., recline or lie down under, c. dat., σχοίνῳ ὑπεκλίνθη Od.5.463, cf. AP9.71 (Antiphil.), etc.; Βάκχῳ νύμφη ὑποκλινθεῖσα, = ὑποδμηθεῖσα, Orph.A.195; μαζὸς ὑπεκλίνθη has grown flaccid, AP5.272 (Agath.); ὑποκεκλιμένων τῶν σκελῶν with the legs bent, Aët. 16.111.    2 give way to, ὅταν τὸ ἐπιθυμητικὸν -κλίνηται τῷ θυμικῷ Herm. in Phdr.p.157 A.: so intr. in Act., εἰ . . ὑποκλίνοιτε φάλαγγι Orph.A.848.    3 turn aside, Phlp. in Mete.85.39.

German (Pape)

[Seite 1220] niederbeugen, unterwerfen. – Pass. darunter liegen, σχοίνῳ ὑπεκλίνθη Od. 5, 463, u. sp. D., ὑποκλινθεὶς δένδροις Antiphil. 12 (IX, 71), μαζὸς ὑπεκλίνθη Agath. 13 (V, 273); – übertr. sich unterwerfen, nachgeben, ὑποκλινθῆτε φάλαγγι Orph. Arg. 851, u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

coucher sous;
Pass. ὑποκλίνομαι;
1 se coucher sous, s’étendre sous, τινι;
2 fig. se courber sous, céder à, τινι;
3 incliner ou pendre en bas ; en parl. d’astres être à son déclin.
Étymologie: ὑπό, κλίνω.