ἰσόγαιος

English (LSJ)

ον,

   A of equal height in relation to the land, θάλασσαι Luc. Ner.5: Att. ἰσογέως, even with the ground, τέμνειν ἰσόγεων Thphr.CP 3.7.3:—written ἰσογείως, IG22.1665 (iv B.C.).

German (Pape)

[Seite 1264] dem Lande gleich, θάλασσα Luc. Ner. 5.

Greek (Liddell-Scott)

ἰσόγαιος: -ον, ἴσος μὲ τὴν γῆν, Λουκ. Νέρ. 5· Ἀττ. ἰσόγεως, τέμνειν ἰσόγεων, ἴσα μὲ τὴν γῆν, ἕως εἰς τὴν γῆν, Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 3. 7, 3.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui est au niveau de la terre.
Étymologie: ἴσος, γαῖα.