λάταξ
Ὁ αὐτὸς ἔφησε τὸν μὲν ὕπνον ὀλιγοχρόνιον θάνατον, τὸν δὲ θάνατον πολυχρόνιον ὕπνον → Plato said that sleep was a short-lived death but death was a long-lived sleep
English (LSJ)
[ᾰ], ᾰγος, ἡ, usu. in pl. λάταγες, in the game of κότταβος,
A the drops of wine in the bottom of the cup which were thrown into a basin with a splash, λάταγες ποτέονται κυλίχναν ἀπὺ Τηΐαν Alc.43; ἀπ' ἀγκύλης . . ἵησι λάταγας Cratin.273, cf. Hermipp.47.7 (anap.), Critias 2.2 D., Call.Fr.102: so collectively in sg., ξανθὴ Ἀφροδισία λ. S.Fr.277 (lyr.). II a water-quadruped, perh. beaver, Arist.HA487a22, 594b32.
German (Pape)
[Seite 18] αγος, ἡ, 1) der Tropfen, die Neige Wein, Suid. erkl. ἡ μεγάλη σταγών; – bes. die aus dem ausgetrunkenen Becher herausgeschwenkte Neige Wein, die mit einem klatschenden Geräusch in ein Becken fiel, vgl. κότταβος; ἀφεῖναι τὴν λάταγα, Ath. XI, 479 e ff., wo aus Alcaeus λάταγες ποτέονται κυλιχνᾰν ἀπὸ Τηϊᾰν angeführt wird, vgl. XV, 668 f; Soph. frg. 257 nennt sie ἀφροδισία, weil man den Namen der Geliebten dabei aussprach; λατάγων παιγμός Agath. 9 (V, 296); Callim. frg. 102. – Auch das Geklatsch selbst, Phot. – 2) Bei Arist. H. A. 1, 1 ein im Wasser lebendes vierfüßiges Thier, vgl. 8, 5.
Greek (Liddell-Scott)
λάταξ: [λᾰ], ᾰγος, ἡ· ― ἐν τῷ πληθ. λάταγες, ἐν τῇ παιδιᾷ τοῦ κοττάβου αἱ ὀλίγαι σταγόνες τοῦ οἴνου αἱ ἐν τῷ πυθμένι τοῦ ποτηρίου ἀπολειφθεῖσαι, ἃς οἱ κοτταβίζοντες ἔρριπτον εἰς τὸ λαταγεῖον, λάταγες ποτέονται κυλιχνᾶν ἀπὺ Τηιᾶν Ἀλκαῖ. 65· ἀπ’ ἀγκύλης... ἵησι λάταγας Κρατῖν. ἐν Ἀδήλ. 16, πρβλ. Ἕρμιππ. ἐν «Μοίραις» 2. 7, Κριτίαν 1. 2, Καλλ. Ἀποσπ. 102. 2) ἐν τῷ ἑνικῷ = κότταβος, ὁ ψόφος τοῦ ὑγροῦ πίπτοντος ἐπὶ τοῦ λαταγείου· τὸν ψόφον τοῦτον οἱ ἐρασταὶ ἐθεώρουν ὡς οἰωνόν, Σοφ. Ἀποσπ. 257· πρβλ. τόξον, λαταγέω. II. ὑδρόβιον τετράπουν, πιθανῶς ὁ κάστωρ, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 1. 1, 14., 8. 5, 8, Ἡσύχ.
French (Bailly abrégé)
αγος (ἡ) :
1 reste de vin qu’on verse au jeu du cottabe;
2 loutre ou castor, animal.
Étymologie: DELG ? ; le latin latex dérive de λάταξ.
