δυσπραγμάτευτος

English (LSJ)

[μᾰ], ον,

   A hard to manage, λαός Plu.2.348f.

German (Pape)

[Seite 687] schwer zu behandeln, Plut. glor. Ath. 6.

Greek (Liddell-Scott)

δυσπραγμάτευτος: -ον, δυσκολομεταχείριστος, δυσοικονόμητος, δύσχρηστος, Πλούτ. 2. 348Ε.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
difficile à manier.
Étymologie: δυσ-, πραγματεύομαι.