διεκθέω

English (LSJ)

   A run through, extend, ἄχρι τῆς γῆς Arist.Mu.395a22; διά τινος Plu.2.666b: c. gen., ib.589d: abs., Id.Dio 30; ἐς ἔμετον, of bile, Aret.SA 2.5.

German (Pape)

[Seite 618] (s. θέω), durch- und herauslaufen; Arist. mund. 4; Plut. Pelop. 17 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

διεκθέω: μέλλ. -θεύσομαι, τρέχω διὰ μέσου ἔξω, Ἀριστ. π. Κόσμ. 4, 19, Πλούτ. Πελοπ. 17.

French (Bailly abrégé)

seul. prés.
traverser en courant.
Étymologie: διά, ἐκθέω.