ἀκατάκριτος

English (LSJ)

ον,

   A uncondemned, Act.Ap.16.37, 22.25.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκατάκρῐτος: -ον, ὁ μὴ κατακριθείς, Πράξ. Ἀποστ. ιϛ΄, 37., κβ΄, 25. - Ἐπίρρ. -τως, Εὐστ. κτλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non condamné.
Étymologie: ἀ, κατακρίνω.