προφεύγω
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
Hom. only in aor. προὔφῠγον,
A flee forwards, flee away, Il.11.340, A.Fr.69.5 (lyr.). II c. acc., flee from, shun, avoid, μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν Il.6.502, cf. 7.309; κακόν 14.81; προφυγὼν ἰοειδέα πόντον Od.11.107; οὐκ ἂν θάνατον . . προφύγοισθα (Ep. opt.) 22.325, etc.; π. χρέα avoid debts, Hes.Op.647.
German (Pape)
[Seite 797] (s. φεύγω), intrans., vorwärtsfliehen, οὐ γάρ οἱ ἵπποι ἐγγὺς ἔσαν προφυγεῖν, Il. 11, 340. – Gew. trans. c. accus., entfliehen, βέλτερον, ὃς φεύγων προφύγῃ κακὸν ἠὲ ἁλῴη, Il. 14, 81; οὐκ ἂν θάνατόν γε δυσηλεγέα προφύγοισθα, Od. 22, 325; πόνιον, 11, 107; μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν, Il. 6, 502. 7, 309; χρέα, Schulden vermeiden, Hes. O. 649; Aesch. frg. 59.
Greek (Liddell-Scott)
προφεύγω: μέλλ. -φεύξομαι, ἀόρ. προὔφῠγον (ὡς ἀείποτε παρ’ Ὁμήρῳ). Φεύγω πρὸς τὰ ἐμπρός, φεύγω μακράν, Ἰλ. Λ. 340, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 66. ΙΙ. μετ’ αἰτ., φεύγω ἀπό τινος, ἀποφεύγω, μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν Ἰλ. Ζ. 502, κτλ.· κακὸν Ξ. 81· προφυγὼν ἰοειδέα πόντον Ὀδ. Λ. 107· οὐκ ἂν θάνατον… προφύγοισθα (Ἐπικ. εὐκτ.) Χ. 325, κτλ.· πρ. χρέα, ἀποφεύγω χρέη, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 645.
French (Bailly abrégé)
ao.2 προὔφυγον;
1 intr. fuir en avant, s’enfuir;
2 tr. fuir, échapper à, acc..
Étymologie: πρό, φεύγω.
