ζηλόω

From LSJ
Revision as of 19:48, 2 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (13_7_1)

Ἐπηγγείλατο εἰς ἐπανόρθωσιν τῆς πόλεως διὰ τὸ εἶναι ευσεβεστάτη καὶ κηδεμονικὴ. → She pledged herself to the reconstruction of the city because of her being most pious and dutiful.

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ζηλόω Medium diacritics: ζηλόω Low diacritics: ζηλόω Capitals: ΖΗΛΟΩ
Transliteration A: zēlóō Transliteration B: zēloō Transliteration C: ziloo Beta Code: zhlo/w

English (LSJ)

(ζῆλος):    I c. acc. pers., vie with, emulate, τινα Th.2.37, Pl.R.553a, Michel 1007.29 (Teos, ii B.C.):—Pass., Phld.Rh.1.125S., etc.: c.acc. rei, Th.2.64; in bad sense, to be jealous of, envy, ζηλοῖ δέ τε γείτονα γείτων Hes.Op.23, cf. h.Cer.168, 223, Theoc.6.27; τὴν αὑτοῦ γυναῖκα LXXSi.9.1: abs., to be jealous, 1 Ep.Cor.13.4; ζηλώσαντες through jealousy, Act.Ap.7.9.    b c. acc. pers., to be jealous for, LXXNu.11.29.    2 esteem or pronounce happy, admire, praise, τινά τινος one for a thing, S.El.1027, Isoc.4.91; ζηλῶ σε τῆς εὐβουλίας Ar.Ach.1008 (lyr.); τῆς εὐγλωττίας Id.Eq.837; τῆς εὐτυχίας τὸν πρέσβυν Id.V.1450 (lyr.); τοῦ πλούτου X.Smp.4.45; τινὰ ἐπί τισι IG 12(5).860.47 (Tenos, i B.C.): more rarely, ζ. τινά τι S.Aj.552; ζ. σε ὁθούνεκα . . A.Pr.332; τὴν πόλιν, ὅτι . . X.HG6.5.45; πολλά σε ζηλῶ βίου, μάλιστα δ' εἰ . . S.Fr.584: c. part., σε ζ. θανόντα πρὶν κακῶν ἰδεῖν βάθος A.Pers.712 (troch.), cf.E.Or.521: iron., ζηλῶ σε happy in your ignorance! Id.Med.60; ὑμῶν οὐ ζηλοῦμεν τὸ ἄφρον Th.5.105:—Pass., to be deemed fortunate, ὑπό τινων Pl.Phdr.232a.    II c. acc.rei, desire emulously, strive after, affect, ὁ μὲν δόξης ἐπιθυμεῖ καὶ τοῦτ' ἐζήλωκε D.2.15; ἀρετήν Id.20.141; ἀστρολογίαν Epicur.Ep.2p.53U.; μάθησιν PSI1.94.9 (ii A.D.); πίστιν Cod.Just.1.1.3.2:—Pass., ἡ ἀρετὴ ὑπὸ πάντων τῶν ἀνθρώπων ζηλοῦται Lys.2.26; τὰ ζηλούμενα Arist.Rh. 1360b34.    III also of persons, pay zealous court to, Ep.Gal.4.17:—Pass., ib.18.

German (Pape)

[Seite 1139] (s. ζῆλος), 1) nacheifern, τινά, Hes. O. 23; vgl. bes. Thuc. 2, 64 ὁ δρᾶν τι βουλόμενος καὶ αὐτὸς ζηλώσει · εἰ δέ τις μὴ κέκτηται, φθονήσει; gleichbedeutend mit μιμέομαι, 2, 37, wie Isocr. 12, 16; ὁ παῖς τὸν πατέρα ζηλοῖ Plat. Rep. VIII, 553 a, vgl. Prot. 326 a; τὰ ζηλούμενα παρὰ πᾶσιν, dem Alle nachjagen, Arist. rhet. 1, 5. – Bewundern, preisen, ζηλῶ σε τοῦ νοῦ Soph. El. 1027; πολλά σε ζηλῶ βίου frg. 516; ὑμᾶς τῆς τέχνης Plat. Ion 530 b; τὴν πόλιν τῆς μάχης Isocr. 4, 91; auch σὲ – τοῦτο, Soph. Ai. 548; σὲ ζηλῶ θανόντα, daß du gestorben bist, Aesch. Pers. 698; Eur. Or. 521; = μακαρίζω, Thuc. 5, 105, womit es Isocr. 12, 260 vrbdí. Bei Eur. Med. 59 ablehnend, ich bewundere dich, daß du so fragen kannst, ich bitte dich! - 2) beneiden, H. h. Cer. 168; bes. Sp.; eifersüchtig sein, LXX., N. T. – 31 übh. mit Eifer nach Etwas streben, δωρεάς Dem. 20, 154; τοῦτο (sc. δόξαν λαμβάνειν) ἐζήλωκε 2, 15; auch Sp. S. unten ζηλωτός.