ζώπυρον
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
τό,
A spark or hot coal, used to kindle a fire: hence metaph., σμικρὰ ζ. τοῦ τῶν ἀνθρώπων διασεσως μένα γένους (of the survivors of the flood), Pl.Lg.677b, cf. Luc.Tim.3; so [τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον] οἷον ζ. ἄττα κινήσεως Arist.Cael.308a2; βραχέα τινὰ ζ. τῆς Αυκούργου νομοθεσίας Plu.2.240a; ζ. τι πρὸς σωτηρίαν βίου Max.Tyr. 2.4; ζώπυρα τῆς ἰδίας σωτηρίας Ph.2.519; ζ. φιλανθρωπίας flashes of humanity, Nic.Dam.Fr.127J. II Act., pair of bellows, Ephor. 42J.
German (Pape)
[Seite 1145] τό, glühende Kohle oder Asche, die man zu einem Feuer anfachen kann. Bei Strab. 7, 3, 9, wo τὰ ζώπυρα als Erfindung des Anacharsis erwähnt ist, scheint es das Gebläse des Schmiedes zu sein, in marg. οἱ χάλκεοι ἀσκοί; Suid. οἱ φυσητῆρες, ὅθεν οἱ χαλκευταὶ τὸ πῦρ ἐκφυσῶσι. Gew. übertr.; so Plat. Legg. III, 677 b σμικρὰ ζώπυρα τοῦ τῶν ἀνθρώπων διᾳσεσωσμένα γένους, die zur Wiederbelebung des Menschengeschlechts aus der Fluth Erhaltenen; vgl. Luc. Tim. 3; Ueberbleibsel, πάνυ βραχέα τινὰ ζώπυρα διασώζοντες τῆς Λυκούργου νομοθεσίας Plut. apophth. Lac. extr. – Sp. haben ein adj. ζώπυρος, Feuer entzündend, belebend, τοῦ ζῆν ποιητικός, VLL.
