ἔνηχος
Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us
English (LSJ)
ον,
A sounding within, of wind-instruments, opp. ἔγχορδος, Phillis ap.Ath.14.636c: generally, sounding, noisy, ἀναπνοή Herod. Med. in Rh.Mus.58.77; ἔ. ὕδατα Philostr.VA6.26. II c. gen., acquainted, conversant with, LXXSi.prol.9 (s.v.l.).
German (Pape)
[Seite 841] einen Ton in sich habend, bei Ath. XIV, p. 636 c, im Ggstz von ἔγχορδα, Blaseinstrument; rauschend, κύμασι Philostr. v. Apoll. 6, 26.
Greek (Liddell-Scott)
ἔνηχος: -ον, ὁ ἔχων ἦχον, ὁ ἠχῶν, ἐπὶ πνευστῶν ὀργάνων, τὰ μὲν γὰρ ἔγχορδα, τὰ δὲ ἔνηχα κατεσκεύασται Ἀθήν. 636C· ἔνηχα ὕδατα Φιλόστρ. 226· ἔναυλος, ἔτι ἔνηχον ταῖς ἐμαῖς ἀκοαῖς Γρηγ.
Spanish (DGE)
-ον
1 mús. de percusión, que suena por percusión ὄργανα op. ἔγχορδος ‘de cuerda’, Phillis en Ath.636c.
2 ruidoso, bronco, cavernoso ἀναπνοή Anon.Med.Acut.Chron.3.2.1
•que causa estrépito, estruendoso subst. τὰ ἔνηχα (sc. ὕδατα) Philostr.VA 6.26.
3 que resuena en los oídos ἡ μεγάλη φωνὴ καὶ τοῖς ἐμοῖς ὠσὶν ἔνηχος Gr.Naz.M.36.601C, cf. Ep.173.3
•audible, que suena τῶν μερῶν αὐτοῦ (sc. τοῦ πυρός) ὄντων ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἐνήχων καὶ ἀνήχων en la teoría gnóstica del fuego supracelestial, Hippol.Haer.6.11.1.
