δημεγέρτης
From LSJ
ῥᾴδιον φθείρειν φαρμακεύσεσιν ἢ ἀποτροπαῖς ἢ καὶ κλοπαῖς → easy to spoil by means of sorcery or diverting or theft
Greek (Liddell-Scott)
δημεγέρτης: -ου, ὁ, ἐγείρων τὸν λαόν, ἐπὶ κακῆς σημασίας, «ταράκτωρ τῆς πόλεως», Σχολ. Αἰσχύλ. Θήβ. 578.
Greek Monolingual
ο (AM δημεγέρτης, Μ και δημοεγέρτης)
αυτός που εξεγείρει τον λαό, που προκαλεί λαϊκή εξέγερση.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δήμος + εγείρω].
