ἐγκυρέω

English (LSJ)

   A v. ἐγκύρω.

German (Pape)

[Seite 711] u. ἐγκύρω (vgl. κύρω u. κυρέω), hineingerathen, auf Etwas stoßen, begegnen, ἐντυχεῖν, B. A. 96; ἐνέκυρσε φάλαγξι Il. 13, 145; ἐγκύρσας ἄτῃσιν, ins Unglück gerathen, Hes. O. 214; τμητοῖς ὁλκοῖς Soph. El. 852; ὃς ἂν ἐγκύρσῃ Pind. P. 1, 100; ἑκατονταετεῖ βιοτᾷ 4, 282, der ein hundertjähriges Alter erreicht; ὁκοῖοι ἔργμασιν ἐγκυρέωσιν Archil. 46; ἐνέκυρσαν ἀήταις Theocr. 22, 9; Prosa, Her. 3, 77 u. öfter; bei Sp., wie Pol. 7, 12, 11; δυσχωρίαις ἀνεξόδοις ἐγκυρήσαντες Dion. Hal. 3, 59; bei diesem wie bei den anderen Sp. ist ἐγκυρέω mit seinen tempp. häufiger. – Bei Her. ist die Vrbdg mit dem gen., ἀλογίης πολλῆς ἐνεκύρησε 7, 208, auffallend, Valcken. vermuthet ἐκύρησε.

Greek (Liddell-Scott)

ἐγκυρέω: ἴδε ἐγκύρω.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
ao. ἐνεκύρησα;
tomber sur ou dans, rencontrer, τινι ; se trouver engagé dans, dat. ou gén..
Étymologie: ἐν, κυρέω.

Spanish (DGE)

• Morfología: [pres. 3^a plu. ἐγκυρεῦσιν Heraclit.B 17]
encontrarse en o con, hallarse en c. dat. de abstr. ὁκοίοισ' ἐγκυρέωσιν ἔργμασιν Archil.212.3, οἷς καθ' ἡμέραν ἐγκυροῦσι, ταῦτα ... ξένα φαίνεται Heraclit.B 72, cf. Hdt.2.82, τοῖς προειρημένοις ἐγκυρήσειν Plb.8.1a.5, μεγίστοις ἐνεκύρησε κινδύνοις Plb.29.22.4, cf. 15.36.6, Cratin.36
•c. dat. de pers. encontrarse, toparse con στρατῷ Hdt.7.218, ὅτ[α] ν βασιλεῦσιν ἢ τυράννοις [ἐγ] κυρήσωσιν ὁμοιο[τρόποι] ς Phld.Ir.11.15, cf. Sign.21.8
•fig. οἷς πᾶσιν ἐγκυρήσας ἀπειρόκαλον ἡγοῦμαι πάντων μεμνῆσθαι aunque los he leído a todos ellos (los autores) considero de mal gusto mencionarlos a todos Ael.Tact.1.2
•c. dat. de lugar encontrarse en δυσχωρίαις ἐγκυρήσαντες D.H.3.59.