ἰταμῶς
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
French (Bailly abrégé)
adv.
avec hardiesse ou effronterie;
Cp. ἰταμώτερον.
Étymologie: ἰταμός.
Russian (Dvoretsky)
ἰτᾰμῶς: 1) стремительно, бурно: ἰταμώτερον τοῦ δέοντος Plat. с большим, чем нужно, рвением;
2) смело, дерзко (ὑφιστάναι τὸν θόρυβον Plut.).
