κοσμοκράτωρ

English (LSJ)

[ᾰ], ορος, ὁ,

   A lord of the world, epith. of οὐρανός, Orph.H.4.3; Ζεὺς Μίτρας Ἥλιος κ. Not.Scav.1912.323 (Rome).    2 of the Emperors, IG14.926, Sammelb.4275, cf. Ptol.Tetr.175, Heph.Astr.1.1.    3 Astrol., ruler of the κόσμος, i.e. planet, Id.in Cat.Cod.Astr.6.68, Vett.Val.171.6; οἱ ἑπτὰ κ. Dam.Pr.131; οἱ κ. τοῦ σκότους τούτου the cosmic rulers of this sinful world, Ep.Eph.6.12; οἱ κ. οἱ τὰ ὑπὸ σελήνην στοιχεῖα διοικοῦντες Iamb.Myst.2.3.

Greek (Liddell-Scott)

κοσμοκράτωρ: -ορος, ὁ, τοῦ κόσμου ἐξουσιαστής, δεσπότης, Ὀρφ. Ὕμν. 3. 3· ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτορος, Συλλ. Ἐπιγρ. 5892· ― παρ’ Ἐκκλησ., ἐπὶ τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἐκ τῆς πρὸς Ἐφεσ. Ἐπιστ. ς΄, 12.