Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

interruptio

From LSJ
Revision as of 07:41, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Gf-D_5)

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22

Latin > English (Lewis & Short)

interruptĭo: ōnis, f. interrumpo,
I an interrupting, interruption, interval (postAug.).
I In gen.: muri, Hier. in Isa. 9, 3, § 12 sqq.: Oceani, Mart. Cap. 6, § 622; Macr. Somn. Scip. 2, 5, 32. —
II Transf.
   A Rhet. t. t., = ἀποσιώπησις,> a sudden break in the thought or expression: quam idem Cicero reticentiam, Celsus obticentiam, nonnulli interruptionem appellant, Quint. 9, 2, 54.—
   B An interruption: usurpatio est usucapionis interruption, Dig. 41, 3, 2.—
   C A breaking up, division, distinction: generum, Macr. Somn. Scip. 2, 5.

Latin > French (Gaffiot 2016)

interruptĭō, ōnis, f. (interrumpo),
1 interruption, discontinuation : Hier. Is. 9, 80, 12 ; Macr. Scip. 2, 5, 32
2 interruption [de l’usucapion] : Dig. 41, 3, 2 || réticence [fig. de rhét.] : Quint. 9, 2, 54.