gibber
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English > Greek (Woodhouse)
v. intrans.
Use P. and V. ψοφεῖν.
Latin > English (Lewis & Short)
gibber: ĕra, ĕrum, adj. like gibbus; kindr. to Sanscr. kubya, hunch-backed; Gr. κυφός, κύπτω,
I crook-backed, hunch-backed, hump-backed.
I Lit.: (boves) ne gibberi, sed spina leviter remissa, Varr. R. R. 2, 5, 7: gallinae, id. ib. 3, 9, 18; cf.: genus gallinarum, Plin. 10, 26, 38, § 74: Clesippus fullo, gibber praeterea et alio foedus aspectu, id. 34, 3, 6; cf. Suet. Galb. 3: tuber, Maecen. poët. ap. Sen. Ep. 101, 11.—*
II Transf., protuberant: gibberum pro exstanti et eminenti, Varr. ap. Non. 452, 5: cum capite gibbero, id. ib. 6, 24.
gibber: ĕris, m. 1. gibber,
I a hunch or hump on the back (post-Aug.), Plin. 8, 45, 70, § 179: quod erat aucto gibbere, App. Flor. p. 350; cf. also 1. gibbus, II.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) gibbĕr,¹⁵ ĕra, ĕrum (gibbus), bossu : Varro R. 2, 5, 7 ; 3, 9, 18 ; Plin. 10, 74 ; Suet. Galba 3.
(2) gibbĕr, ĕris, m., bosse, gibbosité : Plin. 8, 179.