transfuga

Latin > English (Lewis & Short)

transfŭga: ae, comm. transfugio,
I one who runs over to the enemy, a deserter (cf. perfuga).
I Lit.: transfuga non is solum accipiendus est, qui aut ad hostes aut in bello transfugit, sed et qui per indutiarum tempus ad eos, cum quibus nulla amicitia est, fide susceptā transfugit, Dig. 49, 15, 19, § 8: non omnia illum transfugam ausum esse senatui dicere, Cic. Div. 1, 44, 100: Scipio transfugas ac fugitivos bestiis objecit, Liv. Epit. 51 fin.: proditores et transfugas arboribus suspendunt. Tac. G. 12: barbari, Suet. Calig. 47: simulati, Flor. 2, 6, 16; 3, 11, 10.—
II Transf., in gen.: transfuga divitum Partes linquere gestio, Hor. C. 3, 16, 23: paucissimi Quiritium medieinam attigere, et ipsi statim ad Graecos transfugae, Plin. 29, 1, 8, § 17: secuti sunt quasi transfugam, quem ducem sequebantur. Plin. Ep. 8, 14, 25: mundi, i. e. from the Roman empire, Luc. 8, 335: ne fias istā transfuga sorte vide, Mart. 14, 131, 2; Claud. in Eutr. 1, 15: metalli, Dig. 49, 15, 12 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

trānsfŭga,¹⁰ æ, m. (transfugio), transfuge, déserteur, celui qui passe à l’ennemi : Cic. Div. 1, 100 ; Tac. G. 12 ; Suet. Cal. 47 || [fig.] Hor. O. 3, 16, 23.

Latin > German (Georges)

trānsfuga, ae, c. (transfugio), der Überläufer zum Feinde, der Ausreißer, ille transfuga, Cic.: transfugae barbari, Suet.: novi (die zuletzt angekommenen), Liv.: illa pastorum convenarumque plebs transfuga ex suis populis, Liv.: soleo in aliena castra transire, non tamquam transfuga, sed tamquam explorator, Sen.: specie transfugarum ad Flaccum venire, Liv.: transfugam simulare, Flor.: transfugam se esse simulare, Curt. – übtr., transfuga divitum partes linquere gestio, Hor.: mundi, beinahe aus der Welt (d.i. dem römischen Reiche), Lucan.: metalli, aus dem Bergwerke Entlaufener, Entsprungener, ICt.: ne fias transfuga, treulos, abtrünnig, Mart.

Latin > English

transfuga transfugae N F :: deserter