ἐπικώμιος
τὸν θάνατον τί φοβεῖσθε, τὸν ἡσυχίης γενετῆρα, τὸν παύοντα νόσους καὶ πενίης ὀδύνας → why fear ye death, the parent of repose, who numbs the sense of penury and pain
English (LSJ)
α, ον,
A of, at, or for a κῶμος or festal procession, ὄψ, ὕμνος, Pi.P.10.6, N.8.50; epith. of Apollo, IGRom.4.1539 (Erythrae); ἐπικώμια, τά, = ἐγκώμια, praises, Pi.N.6.32: sg., -κώμιον revel, Gloss.
German (Pape)
[Seite 955] auch ἐπικωμία ὄψ, Pind. N. 10, 6, = ἐγκώμιος, zum Lobe des Sieges gehörig, ὕμνος N. 8, 50, vgl. 6, 33.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπικώμιος: -α, -ον, ἐγκωμιαστικός, Ἱπποκλέᾳ ἐθέλοντες ἀγαγεῖν ἐπικωμίαν ἀνδρῶν κλυτὰν ὄπα, «θέλοντές με τὴν ἔνδοξον καὶ ἐγκωμιαστικὴν τῶν χορευτῶν ἐπ’ αὐτὸν τὸν Ἱπποκλέα ἄγειν φωνὴν» (Σχολ.), Πινδ. Π. 10. 9· ἐπικώμιος ὕμνος Ν. 8. 85· ἐπικώμια, τά, = ἐγκώμια, αὐτόθι 6. 56: - ἴδε κῶμος.
