ζάλα

Γέλως ἄκαιρος κλαυθμάτων παραίτιος → Grave est malum homini risus haud in tempus → Zur falschen Zeit gelacht, hat Tränen schon gebracht

Menander, Monostichoi, 88

English (Slater)

ζᾰλα
1 storm, met., tribulation οἱ δ' ἀνιαραῖς ἀντικύρσαντες ζάλαις (O. 12.12)

ζάλα, ἡ (Α)
(κατά τον Ησύχ.) «θόρυβος».