πρόσφορος

English (LSJ)

Dor. ποτίφ- (q.v.), ον,

   A serviceable, useful, τὰ π. τῇ στρατιῇ Hdt.7.20, cf. S.OC 1774 (anap.), etc.: abs., ἐκπορίζεσθαι ἃ πρόσφορα ἦν Th.1.125, cf. 7.62.    2 suitable, fitting, κόσμος, κόμπος, Pi.N.3.31, 8.48, cf. E. Heracl.480, etc.; π. καὶ οἰκεῖον Epicur.Fr.250 (= Metrod.Fr.1 K.): c. dat., Pi.N.7.63, E.Supp.338, Hec.1246, Ar.V.809, Av.124 (Comp.), prob. in Pi.N.9.7; τροφαί Antiph.62; οὐχὶ πρόσφορος ἁμερίῳ γέννᾳ suitable to, agreeing with, E.Ph.129 (lyr.): c. inf., οὐ πρόσφορον μολεῖν 'tis not fit or meet to go, A.Eu.207, cf. Pi.O.9.81, Ocell.4.12; ζῴοις πρόσφορα ἐσθίειν J.BJ6.3.3.    3 πρόσφορον, τό, what is fitting or suitable, Arist.EN1180b12; ἡ φύσις αὐτὴ ζητεῖ τὸ π. Id.HA615a26: c. gen., μακρᾶς κελεύθου . . τὰ π. attendance meet after a long journey, A.Ch.711, cf. 714; τὰ π. τῆς νῦν παρούσης ξυμφορᾶς E.Hel.509: abs., τὰ πρόσφορα things meet or due, esp. for the dead, Hdt.4.14, E.Alc. 148; τὰ π. πάντα Ar.Pax1025 (lyr.): τὰ π. as Adv., fitly, E.Hipp.112, cf. 1361 (anap.): regul.Adv., -ρως ἔχειν τινί Thphr.CP4.7.2, cf. Phld. Herc.1457.7.    II πρόσφορα, τά, that which is taken or eaten, f.l. in Hp.VM24; cf. προσφορά 111.2.    III πρόσφορα, τά, revenues, rents, PTeb.88.15 (ii B.C.), POxy.1208.22 (iii A.D.), 1829.4 (vi A.D.), etc.; τὰ Ἀριστίππου λεγόμενα π. the place called Aristippus's Rents, PPetr. 2p.56 (iii B.C.).

German (Pape)

[Seite 787] zuträglich, nützlich, τινί, Her. 7, 20, u. absolut, 4, 14; angemessen, entsprechend, ἐπέων καύχαις ἀοιδὰ πρόσφορος, Pind. N. 9, 7 (vgl. Böckh, sonst καύχας als gen.); ποτίφορος ἀγαθοῖσι μισθός, N. 7, 63; κόσμος, 3, 31, vgl. 8, 48; auch mit dem inf., εἴην εὑρησιεπὴς πρόσφορος ἀναγεῖσθαι ἐν Μοισᾶν δίφρῳ, Ol. 9, 81; οὐ γὰρ δόμοισι τοῖσδε πρόσφορον μολεῖν, Aesch. Eum. 198, vgl. Ch. 703; Soph. El. 220; πάνθ' ὁπόσ' ἂν μέλλω πράσσειν πρόσφορά θ' ὑμῖν καὶ τῷ κατὰ γᾶς, O. C. 1771; τοῖς ἐμοῖσιν οὐχὶ πρόσφορος τρόποις, Eur. Suppl. 338; λέγεις σαυτῷ πρόσφορα, Hec. 1246, u. öfter; πόλιν μείζω μὲν οὐδέν, προσφορωτέραν δὲ νῷν, Ar. Av. 124; u. in Prosa: Thuc. 7, 62; ὡς οἰκείαν καὶ πρόσφορον ἀρετῇ καὶ φρονήσει πεφυκυῖαν χώραν, Plat. Critia. 109 c; Phaedr. 270 a u. öfter; τὰ τῇ νόσῳ πρόσφορα, Dem. 59, 56; Folgde, πᾶν τὸ πρόσφορον Ῥωμαίοις, Pol. 25, 9, 4, u. Sp., wie Luc. Gall. 5. – Auch wie προσφερής, nahe kommend, ähnlich, τινί, Eur. Phoen. 129, Plut. Alc. 23.