διικνέομαι

Greek (Liddell-Scott)

διικνέομαι: μέλλ. -ίξομαι, ἀόρ. -ικόμην· ἀποθ.·― διέρχομαι, εἰσδύομαι, δι’ ὤτων ποτὶ τὰν ψυχὰν Τίμ. Λοκρ. 101Α, πρβλ. Θεόφρ. Αἰτ. Φυτ. 3. 20, 4· διῖκτο ἡ δόξα μέχρι βασιλέως Πλούτ. Δημ. 20· ὡσαύτως μετ’ αἰτ., διίκεο πείρατ’ ἀέθλων Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 413· ― ἐξικνοῦμαι, φθάνω, ἐπὶ βλημάτων, Θουκ. 7. 79. 2) διηγοῦμαι, ἐκθέτω, ὡς τὸ διέρχομαι, πάντα δ. Ἰλ. Ι. 61, Τ. 186. 3) ἐπὶ χρόνου, παρεμπίπτω, Λόγγ. 1, 4.

English (Autenrieth)

fut. διίξομαι, aor. 2 sing. διίκεο: go through, in narration, Il. 9.61 and Il. 19.186.