ποτὶ

Greek (Liddell-Scott)

ποτὶ: [ῐ], Δωρ. ἀντὶ πρός, ὡσαύτως ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ., Ἡσ. καὶ Ἱππικρ. (ἀλλ’ οὐχὶ παρ’ Ἡροδ.), εἴτε ἐν συνθέσει εἴτε μή· ὡσαύτως εὕρηται ἔν τισι χωρίοις τῶν Τραγικῶν, οἷον Αἰσχύλ. Θήβ. 295, 345, Ἀγ. 725, Εὐμ. 79, Σοφ. Ἀποσπ. 747, Εὐρ. Ἱππ. 140, καὶ ἐν συνθέτοις, οἷον ποτινίσσομαι, ποτιμάστιος, ποτιπίπτω, ποτιτρόπαιος. Ἡ ἔκθλιψις τοῦ ι πρὸ φωνήεντος εἶναι τοσοῦτον σπανία ἐν τῇ παλαιοτέρᾳ Δωρικῇ διαλέκτῳ, ὥστε ὁ Böckh μόνον ἅπαξ ἐπιτρέπει αὐτὴν παρὰ Πινδ., δηλ. ἐν Ο. 7. 90, πρβλ. διάφ. γραφ. ἐν Π. 1. 56· ἀλλ’ εὕρηται ἐν τῇ μεταγεν. Δωρ., μάλιστα ἐν συνθέσει, ἴδε ποθήκω, ποθίερος, πόθοδος, ποθολκίς, πόταγε, ποταγωγίς, ποταείδω, ποταίνιος, ποταμέλγω, ποταυλέω, κτλ. Συχνάκις πάσχει ἀποκοπὴν πρὸ τοῦ ἄρθρου ὥστε συνάπτεται εἰς μίαν μετ’ αὐτοῦ λέξιν, οἷον ποττῶ, ἀντὶ πρὸς τοῦ, Θεόκρ. 4. 50., 5. 74· ποττᾷ Ἐπιγραφ. Κερκυρ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 1840, 17· ποττὸν Ἐπιγραφ. Ἀρκαδ. αὐτόθι 1511, κτλ.· ποττάν, ἀντὶ πρὸς τήν, Πινδ. Ἀποσπ. 87, Ἀριστοφ. Ἀχ. 732, κτλ.· ποττὸ αὐτόθι 751, Λυσ. 117, κτλ.· ποττὼς Συνθήκ. Λακων. παρὰ Θουκ. 5. 77· ποττὰς Ἀριστοφ. Λυσ. 1264· ποττὰ αὐτόθι 1253· ― οὕτω, ποττούτοισι Ἐπίχ. 25 Ahr.· σπανίως μετὰ ῥημάτων, ποτθέμεν αὐτόθι 8· ποτθέντες Ἡρακλεωτ. Πίνακ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 5775. 30. Πρβλ. προτί.