παρακαίριος
From LSJ
English (LSJ)
ον,
A unseasonable, ill-timed, παρακαίρια ῥέζων Hes. Op.329.
German (Pape)
[Seite 481] unzeitig, ungebührlich, Hes. O. 331, zur Unzeit gesagt, gethan, Eust.
Greek (Liddell-Scott)
παρακαίριος: ὁ, ἡ, = παράκαιρος, ὃ ἴδε ἐν τέλει.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
intempestif ; inconvenant, coupable, criminel.
Étymologie: παρά, καιρός.
Greek Monolingual
-ον, Α παράκαιρος
(ποιητ. τ.) παράκαιρος.
Greek Monotonic
παρακαίριος: -ον, = το επόμ., σε Ησίοδ.
