κατεναίρω
χρὴ τῶν ἀγαθῶν διακναιομένων πενθεῖν ὅστις χρηστὸς ἀπ' ἀρχῆς νενόμισται → when a good man is hurt, all who would be called good must suffer with him | when good men are being dragged down, anyone with worthy credentials must feel their pain | when the noble are afflicted, those who all their lives have been deemed loyal must mourn
German (Pape)
[Seite 1395] tödten; aor., κατήναρές με Soph. Ant. 863; sp. D., Callim. Apoll. 101 Orph. Arg. 664. – Med., dasselbe; κατενήρατο χαλκῷ τινά Od. 11, 518; Nic. Al. 400; Ep. ad. 695 (App. 306).
French (Bailly abrégé)
f. κατεναρῶ, ao. κατένηρα, ao.2 κατήναρον;
tuer, acc.;
Moy. κατεναίρομαι (ao. κατενηράμην) m. sign.
Étymologie: κατά, ἐναίρω.
English (Autenrieth)
mid. aor. κατενήρατο: slay, Od. 11.519†.
Greek Monolingual
κατεναίρω (Α)
(ενεργ. και μέσ.) φονεύω, σκοτώνω (α. «θανὼν ἔτ' οὖσαν κατήναρές με», Σοφ.
β. «Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῷ», Ομ. Οδ.)·
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + ἐν-αίρω «φονεύω»].
