ἐμπυρίζω
Καλῶς ἀκούειν μᾶλλον ἢ πλουτεῖν θέλε → Opulentiae antepone rumorem bonum → Erstrebe anstatt Reichtum lieber guten Ruf
English (LSJ)
A = ἐμπυρεύω, LXX Jo.8.28, D.S.2.36, 12.43:—Pass., Chron.Lind.D.41, PTeb.5.135 (ii B. C.), Diog.Oen.8, Alex.Trall. Febr.2; [ψυχὴ] τοῖς πάθεσιν -ομένη Simp. in Epict.p.126D. (In Thd. Ge.4.4,5 ἐ. is a mistranslation due to confusion of Hebr. yiša' and 'iššeh.)
German (Pape)
[Seite 818] anzünden, verbrennen; τὰς ἐπαύλεις D. Sic. 12, 43, öfter; χώραν, neben δενδροτομεῖν, 2, 36; vgl. Lob. zu Phryn. 335.
Greek (Liddell-Scott)
ἐμπῠρίζω: ἐμπυρεύω, Διόδ. 2. 36., 12. 43, Συλλ. Ἐπιγρ. 5984Β, 12.
Spanish (DGE)
1 incendiar, quemar esp. casas, templos o tierras en cont. bélico o como proceso agrícola antes de la siembra σῖτον SEG 40.524B2.17 (Anfípolis III/II a.C.), cf. 43.708.6 (Euromo II a.C.), PCair.Zen.387.3 (III a.C.), τὴν πόλιν LXX Io.8.28, τὰς χώρας D.S.2.36, τὰ πεδία para eliminar los rastrojos antes de la siembra PUG 100.8 (II a.C.), τὰ ἱερά Philostr.Gym.5, en v. pas. ἐμπυρισθέντος τοῦ ναοῦ Lindos 2D.41 (I a.C.), cf. LXX 1Ma.11.4, ἐνπυρίζεσθαι τὴν γῆν ἔδει Diog.Oen.13.2.5, cf. Alex.Trall.1.313.28, ἐμπεπυρισμέναι οἰκίαι COrd.Ptol.53.148 (II a.C.)
•tb. c. ac. de pers. quemar, abrasar, prender fuego a τί οὐκ ἐμπυρίζω αὐτάς; Vit.Aesop.G 30, en v. pas. ἅμα τοῖς μαθηταῖς ἐμπυρισθεὶς διεφθάρη Hippol.Haer.1.2.16.
2 quemar incienso, incensar en ceremonias fúnebres, c. dat. ἐμπυρίζουσι σοι Aq.Ie.34.5.
Greek Monolingual
ἐμπυρίζω (AM)
1. εμπυρεύω, πυρπολώ, καίω
2. (αμτβ.) καίγομαι, φλέγομαι, πυρπολούμαι
3. μέσ. εμπυρίζομαι
παίρνω φωτιά, αναφλέγομαι.
