λιγέως

From LSJ
Revision as of 06:48, 31 December 2018 by Spiros (talk | contribs) (3)

Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'

Menander, Monostichoi, 455

French (Bailly abrégé)

adv.
1 d’une voix aiguë : λιγέως κλαίειν IL, OD se lamenter avec des cris perçants ; avec un sifflement aigu;
2 d’une voix claire, harmonieuse.
Étymologie: λιγύς.

English (Autenrieth)

see λιγύς.

Greek Monolingual

λιγέως (Α)
επίρρ. βλ. λιγύς.

Greek Monotonic

λῐγέως: επίρρ. του λιγύς.

Russian (Dvoretsky)

λῐγέως: 1) громко, навзрыд (κλαίειν Hom.);
2) зычным голосом, громогласно (ἀγορεύειν Hom.).