Ἀχαϊκός

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
d’Achaïe, achéen, càd thessalien, péloponnésien ou grec.
Étymologie: Ἀχαΐα.

Spanish (DGE)

(Ἀχᾱϊκός) -ή, -όν

• Alolema(s): poét. Ἀχαιϊκός A.A.185, 624, E.Hec.510, Tr.657
1 de Acaya, aqueo en Hom. ref. a los griegos y el territorio griego gener. λαός Il.13.349, 15.218, Ἄργος Il.9.141, 19.115, Od.3.251, Str.8.5.5, στρατός A.A.624, E.Hec.521, Q.S.9.412, ναῦς A.A.185, E.Tr.1017, ἔθνος Hdt.8.73, D.H.1.25, λάτρις E.Tr.707, πόλισμα E.Heracl.193, λιμήν en Troya, Arist.Rh.1407^b34, ὄρη cadena montañosa en Tesalia, X.HG 4.3.9, πόλις Str.8.7.5, Paus.7.17.5, Αἰγαί Str.8.7.4, στρατόπεδον Str.13.1.31, Φεραί Plu.Cleom.14, βίρος DP 19.53, ναύτης Nonn.D.1.92, ἀνήρ Nonn.D.39.145, AP 7.438 (Damag.), κόλπος Ael.NA 1.12, compar. Ἀχαιικωτέρα ὑπόθεσις hipótesis más conforme a los intereses de los aqueos Plb.24.9.4.
2 sobrenombre de L. Mummio, el conquistador de Corinto, Plu.Mar.1.

English (Strong)

from Ἀχαΐα; an Achaian; Achaicus, a Christian: Achaicus.

English (Thayer)

Ἀχαϊκοῦ, ὁ, Achaicus, the name of a Christian of Corinth: 1 Corinthians 16:17.

Russian (Dvoretsky)

Ἀχᾱϊκός: эп.-ион. Ἀχαιϊκός 3 (ᾰχ) досл. ахейский, перен. пелопоннесский, фессалийский или (обще)греческий Hom., Her., Aesch., Eur., Xen., Plut.