vengeance

English > Greek (Woodhouse)

subs.

P. and V. τιμωρία, ἡ, τίσις, ἡ (Plat.), V. ποινή, ἡ, or pl. (rare P.), ἄποινα, τά (rare P.), ἀντίποινα, τά.

the day of vengeance: V. ἡμέρα δικηφόρος (Aesch., Ag. 1577).

vengeance would have fallen on Aegisthus at last: V. δίκη τʼ ἂν ἦλθεν Αἰγίσθῳ πότε (Eur., El. 42).

take vengeance (on), v.: P. and V. τιμωρεῖσθαι (acc. or absol.), ἀμύνεσθαι (acc. or absol.), ἀνταμύνεσθαι (acc. or absol.), ἀντιτιμωρεῖσθαι (acc. or absol.), μετέρχεσθαι (acc.). Ar. and V. ἀνταμείβεσθαι (acc. or absol.), τίνεσθαι (acc.), V. ἀποτίνεσθαι (acc.) (Eur., Ion, 972), ποινᾶσθαι (acc.), δίκας αἴρεσθαι παρά (gen.), ἀποτίνεσθαι δίκην (acc. or absol.); see punish.

take vengeance for, v.: P. and V. ἀμύνεσθαι (acc.), τιμωρίαν λαμβάνειν (gen.), δίκην λαμβάνειν (gen.), τίσιν λαμβάνειν (gen.), V. ἄποινα μετέρχεσθαι (gen.), ἀντίποινα πράσσειν (gen.), τίνεσθαι (acc.), ἐκτίνεσθαι (acc.), ἐκπράσσειν (acc.), ἐκδικάζειν (acc.), Ar. ἀποτίνεσθαι (acc.); see punish.