τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
| Full diacritics: ὀστοκατεάκτης | Medium diacritics: ὀστοκατεάκτης | Low diacritics: οστοκατεάκτης | Capitals: ΟΣΤΟΚΑΤΕΑΚΤΗΣ |
| Transliteration A: ostokateáktēs | Transliteration B: ostokateaktēs | Transliteration C: ostokateaktis | Beta Code: o)stokatea/kths |
ου, ὁ,
A ossifrage, lammergeyer, Gloss.
ὀστοκατεάκτης, ὁ (Α)
είδος θαλάσσιου αετού που σπάει τα οστά τών θυμάτων του.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀστέον / ὀστοῦν + κατεάσσω, άλλος τ. του κατάγνυμι «σπάω»].
