ρίψ

Greek Monolingual

-ιπός, ἡ, Α
1. πλέγμα από λυγαριές, σχοίνα, καλάμια ή βούρλα, ψάθα («ῥιψὶ καταστεγάζουσι», Ηρόδ.)
2. παροιμ. «θεοῡ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις» — αν θέλει ο θεός, μπορεί να ταξιδεύεις και πάνω σε ψάθα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Τεχνικός όρος, άγνωστης ετυμολ., ο οποίος μπορεί να είναι δάνειος ή να προέρχεται από το προελληνικό γλωσσικό υπόστρωμα. Έχει διατυπωθεί, επίσης, η άποψη ότι η λ. ανάγεται στη ρίζα wrī-p- «στρέφω, γυρίζω», του ῥίπτω (βλ. λ. ρίχνω) με μια εξέλιξη της σημ. «στρέφω» στη σημ. «πλέκω, πλέγμα, ψάθα από πλεγμένα, στριμμένα καλάμια» (για την εξέλιξη αυτή πρβλ. και τα: γοτθ. wairpan «πετώ, ρίχνω» και λιθουαν. virbas «κλωνάρι, ράβδος»)].