διάρρηξις
From LSJ
οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us (Apollonius of Rhodes, Argonautica 3.1129f.)
English (LSJ)
εως, ἡ, = διαρραγή (rupture, laceration), Epicur.Ep.2p.49U., J.AJ18.9.1, Herod.Med. in Rh.Mus.49.552.
Greek (Liddell-Scott)
διάρρηξις: -εως, ἡ, = διαρραγὴ, Ἐπίκουρ. παρὰ Διογ. Λ. 10. 106.
Spanish (DGE)
-εως, ἡ
1 rotura c. gen. αὐτῶν (δεσμῶν) Eus.M.23.84B, τῶν πετρῶν Ath.Al.M.28.997B.
2 separación, división c. gen. αὐτῶν de los elementos aéreos y acuosos que provocan el granizo, Epicur.Ep.[3] 106, δ. ποταμῶν n. de un distrito en Babilonia, I.AI 18.315.
Russian (Dvoretsky)
διάρρηξις: εως ἡ разрыв Epicur. ap. Diog. L.
