δυοποιός
From LSJ
Θησεύς τινʹ ἡμάρτηκεν ἐς σʹ ἁμαρτίαν; (Euripides, Hippolytus 319) → Hath Theseus wronged thee in any wise?
English (LSJ)
όν, A making two, Arist.Metaph.1083b36, Procl.in Prm. p.548S.
German (Pape)
[Seite 674] zwei hervorbringend, Arist. Metaph. 12, 7, 8.
Greek (Liddell-Scott)
δυοποιός: -όν, ὁ ποιῶν, παράγω δύο, Ἀριστ. Μεταφ. 12. 8, 14.
Spanish (DGE)
-όν
duplicador ἡ ... ἀόριστος δυὰς δ. ἦν Arist.Metaph.1083b36, τὸ ἕν Procl.in Prm.712, cf. Syrian.in Metaph.158.8, sinón. διπλασιαστικός Alex.Aphr.in Metaph.756.23.
Greek Monolingual
δυοποιός, -όν (Α)
αυτός που παράγει δύο («ἡ γὰρ ἀόριστος δυὰς δυοποιὸς ἦν», Αριστοτ.).
Russian (Dvoretsky)
δυοποιός: удваивающий, создающий четность (δυάς Arst.).
