υφαντών

Greek Monolingual

-ῶνος, ὁ, Α
ὑφαντεῑον.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑφαίνω (πρβλ. ὑφαντός, ὑφάντης) + επίθημα -ών (πρβλ. ἀγκ-ών, στιγ-ών)].