ἀναιρετήριος
From LSJ
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
English (LSJ)
α, ον, = ἀναιρετικός, Tz. ad Hes.Op. 142.
Greek (Liddell-Scott)
ἀναιρετήριος: ὁ, = ἀναιρετικός, παρὰ Τζέτζ. εἰς Ἔργα κ. Ἡμ. Ἡσιόδ. 142.
Spanish (DGE)
-α, -ον
destructivo χαλκός Procl.ad Hes.Op.142 (exégesis de Tz.p.109).
Greek Monolingual
ἀναιρετήριος, -α, -ον (Μ) ἀναιρέτης
ο αναιρετικός.
