Ἀτρείδης
κεῖται μὲν γαίῃ φθίμενον δέμας, ἡ δὲ δοθεῖσα ψυχή μοι ναίει δώματ' ἐπουράνια → my body lies mouldering in the ground, but the soul entrusted to me dwells in heavenly abodes
English (LSJ)
ου, Ep. Ἀτρεΐδης, εω, Dor. Ἀτρείδας, α, son of Atreus, Agamemnon Hom., etc.
Greek (Liddell-Scott)
Ἀτρείδης: -ου, Ἐπ. Ἀτρεΐδης, εω, Δωρ. Ἀτρείδας, α, υἱὸς τοῦ Ἀτρέως, Ὅμ., κλ.
French (Bailly abrégé)
ου, épq. αο (ὁ) :
Atride, càd fils d'Atrée (Agamemnon et Ménélas).
Étymologie: Ἀτρεύς.
English (Autenrieth)
ᾶο or εω: son of Atreus, Atrīdes, meaning Agamemnon when not otherwise specified; dual. Ἀτρείδᾶ, pl. Ἀτρεῖδαι, the sons of Atreus, the Atrīdœ, Agamemnon and Menelāus.
Spanish (DGE)
uelἈτρεΐδης, -ου, ὁ
• Alolema(s): dór. Ἀτρεΐδας Pi.P.11.31
• Prosodia: [ῐ]
• Morfología: [gen. -εω Il.2.185, 16.76, -ᾶο Il.13.378, Arist.Rh.1413a33, Q.S.4.99; sg. voc. -η Il.2.284, 19.199, S.Ai.1349; ac. -ην Il.13.581, -αν Mosch.3.79; dat. -ῃ Il.2.773; plu. ac. -ας A.A.123; gen. -ᾶν B.11.123, A.A.400, S.Ai.948, -έων Hdt.7.20; dat. -ῃσι Od.3.136, Hes.Fr.203.2, Q.S.5.257, -ῃς Il.7.373, 470, 17.249, -αισι(ν) Pi.I.8.51, S.Ai.97, -αις Pi.O.9.70; dual nom. -α Il.19.310, dat. -αιν E.IT 898]
Atrida, hijo de Atreo ref. a Agamenón o Menelao, ll.cc.
•Ἀτρειδῶν κάθοδος regreso de los Atridas poema épico, Ath.281b, 399a (prob. otro n. de los Regresos (Nostoi) o de una parte de él).
Russian (Dvoretsky)
Ἀτρείδης: ου, ион. εω ὁ Атрид, сын Атрея т. е. Ἀγαμέμνων или Μενέλαος Hom., Pind., Trag., Her., Theocr.
