ἐπισκοπικός

Ἡ γλῶσσ' ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει → Inesse linquae veritas lapsae solet → Die Zunge, wenn sie in die Irre geht, spricht wahr

Menander, Monostichoi, 228

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: ἐπισκοπικός	Medium diacritics: ἐπισκοπικός	Low diacritics: επισκοπικός	Capitals: ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΣ
Transliteration A: episkopikós	Transliteration B: episkopikos	Transliteration C: episkopikos	Beta Code: e)piskopiko/s

English (LSJ)

ή, όν, episcopal, Cod.Just.1.4.29.3.

[Seite 979] bischöflich, K. S.

ἐπισκοπικός: -ή, -όν, ἀνήκων εἰς ἐπίσκοπον, Σωζομ. Ἐκκλ. Ἱ. 5. 16, 8. 21, 22. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Ἀθανάσ. τ. 1. σ. 138, 573, κλ.

-ή, -ό (AM ἐπισκοπικός, -ή, -όν) επίσκοπος
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον επίσκοπο ή στην επισκοπή (α. «επισκοπικό αξίωμα» β. «επισκοπικό δικαστήριο»)
2. το ουδ. ως ουσ. το επισκοπικό
ο επισκοπικός θρόνος, το δεσποτικό.