Ἑκάεργος

English (LSJ)

ὁ, expld. by Gramm. (EM319.51, etc.) as, =ὁ ἕκαθεν εἴργων or ἐργαζόμενος, Ep. epithet of Apollo, either Subst., Il.1.147, etc., or Adj., 5.439, Od.8.323, Call Ap.11, etc.: fem., ὦ ἑκάεργε, of Artemis, Ar.Th.972 (lyr.):—also Ἑκαέργη, a daughter of Boreas, Call.Del.292.
II Pythag. name for nine, ἀπὸ τοῦ εἴργειν τὴν ἑκὰς πρόβασιν τοῦ ἀριθμοῦ Theol.Ar.58. (This word and its cognates (e.g. ἑκατηβελέτης), although connected by Greek writers with ἑκάς, may have originally contained the stem ἑκṇτ- (cf. ἑκών) 'at will'; for the formation of ϝεκα(τ)-ϝεργός, cf. γυναι(κ)-μανής.)

Spanish (DGE)

-ου, ὁ Hecaergo educador de Apolo y Ártemis en Delos, Seru.Aen.11.532, 858.

Greek (Liddell-Scott)

Ἑκάεργος: ὁ, (ἑκὰς *ἔργω) ὁ μακρόθεν ἐνεργῶν· παρ’ Ὁμήρῳ εὕρηται ὁτὲ μὲν ὡς οὐσιαστικὸν ὁτὲ δὲ ὡς ἐπίθ., ἀλλ’ ἀείποτε ὡς ἐπίθ. τοῦ Ἀπόλλωνος, ὁ τοξεύων μακράν, ὁ ἀκοντίζων μακράν, ὡς τὸ ἑκηβόλος (ὃ ἴδε)· - οὕτω, θηλ. Ἑκαέργη, Δωρ. -έργα, ἐπὶ τῆς Ἀρτέμιδος, Spanh. ἐν Καλλ. εἰς Δῆλ. 292.

Greek Monotonic

Ἑκάεργος: ὁ (ἑκάς, *ἔργω), αυτός που ενεργεί από μακριά (λέγεται για τον Απόλλωνα), αυτός που τοξεύει από μακριά, εξακοντίζει από μακριά, όπως το ἐκηβόλος, σε Ηρόδ.

Middle Liddell

Ἑκά-εργος, ὁ, ἑκάς, *ἔργω
the far-working: of Apollo, the far-shooting, far-darting, like ἑκηβόλος, Hom.