θαρσούντως
From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
English (LSJ)
Att. θαρρ-, Adv. from gen. pres. part. of θαρσέω,
A boldly, X.Smp.2.11, Phld.Rh.1.325S., Jul.Or.2.83a; θ. ἔχειν D.C. 53.3.
German (Pape)
[Seite 1187] ion. u. altatt., von Plat. an θαῤῥούντως, adv. des partic. praes. von θαρσέω, muthig, getrost, Xen. Conv. 2, 10; Sp., θαῤῥούντως ἔχω D. Cass. 53, 3.