κολάζω

English (LSJ)

fut.

   A κολάσω And.1.136, Lys.31.29, X.Cyr.7.5.8, Pl.Lg. 714d, etc.: aor. ἐκόλασα Ar.V.927, Th.3.40:—Med., fut. κολάσομαι Theopomp.Com.27, X.HG1.7.19; twice contr. in Ar., 2sg. κολᾷ Eq.456, part. κολωμένους V.244: aor. ἐκολασάμην Th.6.78, Pl.Mx. 240d:—Pass., fut. -ασθήσομαι Th.2.87, etc.: aor. ἐκολάσθην Id.7.68: pf. κεκόλασμαι Antipho 3.4.8, D.20.139:—check, chastise, τὰς ἐπιθυμίας Pl.Grg.491e; τὸ πλεονάζον Plu.2.663e, etc.; τὴν ἀμετρίαν Gal.6.29:—Pass., to be corrected, τὸ ἐν μέλιτι χολῶδες -άζεται Hp. Acut.59, cf. X.Oec.20.12: pf. part. Pass., chastened, εὐπειθὲς καὶ κεκολ. Arist.EN1119b12; δίαιτα Luc.Herm.86; ῥήτωρ κεκ. Poll.6.149; ἰσχὺς κ. ἐς ῥυθμούς Philostr.VS1.17.3; also of an athlete, ἀπέριττος τὰ μυώδη καὶ μὴ κεκ. Id.Gym.31.    2 chastise, punish, τινα E.Ba.1322, Ar.Nu.7, etc.; τὰ σέμν' ἔπη κόλαζ' ἐκείνους use your proud words in reproving them, S.Aj.1108: c. dat. modi, λόγοις κ. τινά ib.1160; θανάτῳ E.Hel.1172, Lys.28.3; πληγαῖς, τιμωρίαις, Pl. Lg.784d, Isoc.1.50; ἀτιμίαις Pl.Plt.309a:—Med., get a person punished, Ar.V.406, Pl.Prt.324c, v.l. X.Cyr.1.2.7:—Pass., to be punished, etc., Antipho 3.3.7, X.Cyr.5.2.1, etc.; of divine retribution, Plu.2.566e; suffer injury, Ael.NA3.24.    3 of a drastic method of checking the growth of the almond-tree, Thphr.HP2.7.6:—Pass., Id.CP1.18.9; cf. κόλασις 1.    4 Pass. c. gen., to be badly in need of, PFay.120.5 (i/ii A.D.), cf. 115.19 (ii A.D.), BGU249.4 (ii A.D.).

German (Pape)

[Seite 1472] fut. gew. κολάσομαι; eines Wortspiels wegen Ar. Equ. 456 γάστριζε καὶ τοῖς ἐντέροις καὶ τοῖς κόλοις, χὤπως κολᾷ τὸν ἄνδρα; Vesp. 244 ὡς κολωμένους ὧν ήδίκησεν; selten act. κολάσω, Xen. Cyr. 7, 5, 83, Ath. 1, 9 (von κόλος, κολοβός); – eigtl. verstümmeln, beschneiden, abhauen, τὰ δένδρα Theophr., das überflüssige Holz wegnehmen; ähnlich τὸ ἀνοιδαῖνον, zurückdrücken, Poll. 4, 180. – Gew. übertr., jedes Uebermaaß hindern, in Zucht u. Schranken halten, bändigen, mäßigen; τὸ πάθος Plut. Artax. 23; τὸ πλεονάζον Conv. 4, 1, 3; τὴν ἄλλην δίαιταν οὐχ' οὕτω κεκολασμένην οὐδ' ὑπεύθυνον τοῖς νέοις παρεἰχον Lyc. 22; ῥήτωρ κεκολασμένος, ein einfacher R., Poll. 6, 149; – tadeln, züchtigen, strafen, und zwar nach Arist. rhet. 1, 10 zur Besserung des Bestraften; λόγοις κολάζειν Soph. Ai. 1139; τὰ σέμν' ἔπη κόλαζ' ἐκείνους 1087, strafe sie für die stolzen Worte; ὡς κολάζω τὸν ἀδικοῦντά σε Eur. Bacch. 1323; θανάτῳ τοὺς κακούς Hel. 1188, öfter; ὅτ' οὐδὲ κολάσ' ἔξεστί μοι τοὺς οἰκέτας Ar. Nubb. 7; πληγαῖς Plat. Legg. VI, 784 c; Folgde; pass., κολάζομαι ἐν ταῖς ἀδικίαις Thuc. 8, 40. – Auch im med., = act., Ar. Vesp. 405, wie Plat. Prot. 324 c; Arist. H. A. 6, 17.