immutatus
From LSJ
Νὺξ μὲν ἀναπαύει, ἡμέρα δ' ἔργον ποιεῖ → Nam nox quietem praebet, facit opus dies → Die Nacht lässt unsre Arbeit ruhn, der Tag sie tun
Latin > English (Lewis & Short)
immūtātus: (inm-), a, um, adj. 2. in-mutatus,
I unchanged, unaltered (rare but class.): id mutavit, quia me immutatum videt, Ter. And. 1, 5, 7: veritas est, per quam immutata ea, quae sunt aut ante fuerunt aut futura sunt, dicuntur, Cic. Inv. 2, 53, 162.
immūtātus: a, um, Part., from immuto.
