δελεάζω
Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt
English (LSJ)
(δέλεαρ)
A entice or catch by a bait, τὴν γραῦν δ. λεπαστῇ Antiph.45, cf. Hdn.2.15.3; δ. τινὰς ἐπὶ πλεονεξίαν Onos.6.10:— Pass., γαστρὶ δελεάζεσθαι X.Mem.2.1.4, cf. Isoc.8.34, Epicur.Sent. Vat.16, Phld.Lib.p.14O.; ῥᾳστώνῃ καὶ σχολῇ D.18.45; ὑπὸ χρημάτων, ὑπὸ τῆς ἡδονῆς, Luc.Apol.9, Jul.Or.6.185a. II c. acc. cogn., νῶτον ὑὸς περὶ ἄγκιστρον δ. put it on the hook as a bait, Hdt. 2.70; but δ. ἄγκιστρον ἰσχάδι bait it with a fig, Luc.Pisc.47; δ. ἄγκιστρον ἐπ' ἄλλους to catch others. ib.48.
German (Pape)
[Seite 543] mit Köder versehen, νῶτον ὑὸς περὶ ἄγκιστρον δελεάζειν, als Lockspeise an einer Angel befestigen, Her. 2, 70; τὸ ἄγκιστρον ἰσχάδι, mit einer Feige als Köder versehen, Luc. Pisc. 47; ἐπί τινα ibd. 48, als Lockspeise gegen ihn gebrauchen; – τινά, anködern, anlocken, Isocr. 8, 34; übertr., betrügen, berücken, fangen, Pol. 6, 9, 6 u. a. Sp.; pass., ῥαστώνῃ καὶ σχολῇ δελεάζεσθαι Dem. 18, 45; χάριτι Pol. 38, 3, 11; γαστρί Xen. Mem. 2, 1, 4. – Med., an sich locken, Aesop. fab. 195.
Greek (Liddell-Scott)
δελεάζω: μέλλ. –άσω, (δέλεαρ) ἐξαπατῶ ἢ συλλαμβάνω διὰ δολώματος, Ἰσοκρ. 166Α· τὴν γραῦν δ. λεπάστῃ Ἀντιφ. Ἀσκλ. 1.– Παθ., γαστρὶ δελεάζεσθαι Ξεν. Ἀπομν. 2. 1, 4· ῥᾳστώνῃ καὶ σχολῇ Δημ. 241. 2. ΙΙ. μετὰ συστοίχ. αἰτ., νῶτον ὑὸς περὶ ἄγκιστρον, δ., θέτω πλάτην χοίρου εἰς τὸ ἄγκιστρον ὡς δόλωμα, Ἡρόδ. 2. 70· ἀλλά, δ. ἄγκιστρον ἰσχάδι, τὸ δολώνω διὰ σύκου, Λουκ. Ἁλ. 47· δ. ἄγκιστρον ἐπ’ ἄλλους, προσπαθῶ νὰ συλλάβω ἄλλους, αὐτόθι 48.
French (Bailly abrégé)
ao. ἐδελέασα;
1 garnir d’une amorce, amorcer, acc.;
2 prendre ou chercher à prendre avec une amorce, amorcer ; fig. chercher à séduire, acc..
Étymologie: δέλεαρ.
