δυσκατόρθωτος

English (LSJ)

ον,

   A hard to succeed in, ἔργον Demetr.Eloc.127, Ph.2.83, Gal.UP15.7; τυραννίς Chio Ep.15 (Comp.).    II hard to set right, remedy, σπάνις τῶν ἀναγκαίων J.AJ2.5.6.

German (Pape)

[Seite 682] schwer zurecht zu bringen, zu verbessern, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

δυσκατόρθωτος: -ον, ὃν δύσκολον εἶνε νὰ ἐπιτύχῃ τις ἢ νὰ κατορθώσῃ, Δημ. Φαλ. 127, Γαλην.