κητοφόντης

Greek (Liddell-Scott)

κητοφόντης: -ου, ὁ, = κητοφόνος, Μιχ. Ἀκομ. τ. Α΄, σελ. 228, 15, ἔκδ. Λ.

Greek Monolingual

κητοφόντης, ὁ (Μ)
κητοφόνος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κῆτος + -φόντης (< θείνω) «φονεύω» (πρβλ. ανδρει-φόντης, Αργεϊ-φόντης)].