κόκκυγας
καλῶς γέ μου τὸν υἱὸν ὦ Στιλβωνίδη εὑρὼν ἀπιόντ' ἀπὸ γυμνασίου λελουμένον οὐκ ἔκυσας, οὐ προσεῖπας, οὐ προσηγάγου, οὐκ ὠρχιπέδισας, ὢν ἐμοὶ πατρικὸς φίλος → Ah! Is this well done, Stilbonides? You met my son coming from the bath after the gymnasium and you neither spoke to him, nor kissed him, nor took him with you, nor ever once felt his balls. Would anyone call you an old friend of mine?
Greek Monolingual
και κόκκυξ (AM κόκκυξ, -υγος)
1. κούκος («χὠπόθ' ὁ κόκκυξ εἴποι κόκκυ», Αριστοφ.)
2. ανατ. το κυρτό ημιεύκαμπτο κάτω άκρο της σπονδυλικής στήλης στους πιθήκους και στον άνθρωπο, στον οποίο αντιπροσωπεύει μια υποτυπώδη ουρά που αποτελείται από 3 ώς 5 κοκκυγικούς σπονδύλους, από τους οποίους ο πρώτος συνδέεται με το ιερό οστό (α. «κύστη του κόκκυγος» β. «τὸ ὀστοῦν τοῡ κόκκυγος ονομαζομένου», Γαλ.)
μσν.
σημείο στον ώμο του ίππου
αρχ.
1. αυτός που τραυλίζει, ο τραυλός
2. είδος θαλάσσιου ψαριού για το οποίο έλεγαν ότι έκανε κάποιο κρότο παρόμοιο με τη φωνή του κούκου («κάπρος ὁ ἐν τῷ Ἀχελώῳ. ἔτι δὲ χαλκεὺς και κόκκυξ
ὁ μέν γαρ ψοφεῑ οἷον συριγμόν, ὁ δὲ παραπλήσιον τῷ κόκκυγι ψόφον», Αριστοτ.)
3. είδος σύκου που ωριμάζει πρώιμα, όλυνθος
4. φρ. α) «μῆλον κόκκυγος» — κοκκύμηλον (Νίκ.)
β) «τρητός κόκκυξ» — το ιερό οστό (Πολυδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κόκκυ + επίθημα -υξ / -υγος (πρβλ. όρτ-υξ, πτέρ-υξ). Η λ. χρησιμοποιείται ως διεθνής επιστημονικός όρος της ανατομίας, πρβλ. αγγλ. coccyx].
