ἐπαυδάομαι

Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection

Porphyry, Sententiae, 25

German (Pape)

[Seite 906] anrufen, τινά, Soph. Phil. 394, Schol. ἐπεκαλούμην.

-ῶμαι;
appeler à haute voix, invoquer, acc..
Étymologie: ἐπί, αὐδάομαι.

ἐπαυδάομαι: Μέσ., επικαλούμαι, ζητώ τη βοήθεια κάποιου, σε Σοφ.

ἐπαυδάομαι: звать громким голосом, призывать (τινα Soph.).