ἀνεπιτηδείως

Έγ', ὦ ταλαίπωρ', αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει. Τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ' ἢ τέρψαντά τι, ἢ δυσχεράναντ', ἢ κατοικτίσαντά πως, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά –> Wretched brother, tell him what you need. A multitude of words can be pleasurable, burdensome, or they can arouse pity somehow — they give a kind of voice to the voiceless.

Sophocles, Oedipus at Colonus, 1280-4

French (Bailly abrégé)

adv.
improprement, sans convenance.
Étymologie: ἀνεπιτήδειος.

ἀνεπιτηδείως: негодно, дурно Plat.: ἀ. πράττειν Lys. находиться в тяжелом положении, быть в беде.